بسته 8 محصولی پر لایک برای کنکور ارشد فناوری اطلاعات: فیلم آموشی+جزوه درسی+ ...

بسته آموزشی پرلایک ویژه کنکور کامپیوتر و آی تی 1403 توسط اساتید برتر کشور  (گروه آموزشی پر  | پارس رسانه)

بسته نکته و تست پرلایک ویژه کنکور کامپیوتر و آی تی 1403 توسط اساتید برتر کشور  (گروه آموزشی پر  | پارس رسانه)

آموزش دانشجو محور  (SCL: Student-Centered Learning) چیست؟

آموزش دانشجو محور، که به عنوان آموزش یادگیرنده محور نیز شناخته می شود، یک رویکرد مدرن آموزشی است که تمرکز آموزش را از استاد به دانشجو تغییر می دهد. در اصل، هدف یادگیری دانشجو محور توسعه استقلال و خودمختاری یادگیرنده از طریق سپردن مسئولیت مسیر یادگیری به دست دانشجویان و ایجاد روحیه همکاری، شور و هیجان و مشارکت جدی آنها در امر آموزش به کمک انتقال تکنیک ها و مهارت های یادگیری به آنها است. آنها چگونگی یادگیری هر درس و هر موضوع خاص را به کمک استاد و با مشارکت همگانی یاد می گیرند و مسیر یادگیری، تمرین، پرسش و پاسخ، بحث و گفتگو، آزمون، سنجش و اندازه گیری میزان پیشرفت معیارهای مختلف آموزشی و نیز مرور و تثبیت مطالب را خودشان طراحی می نمایند و از مشاوران با تجربه و توانمند بهره می گیرند.

آموزش دانشجو محور بر مهارت‌ها و شیوه‌هایی تمرکز دارد که یادگیری مادام‌العمر و حل مستقل مسئله را امکان‌پذیر می‌سازد. یادگیری دانشجو محور ، از منظر تئوری و عمل، مبتنی بر نظریه یادگیری سازه انگاری (Constructivist learning theory) است که بر نقش حیاتی یادگیرنده در ساختن معنا از اطلاعات جدید و نیز تجربه قبلی تاکید می کند. یادگیری دانشجو محور، علایق دانشجویان را در اولویت قرار می‌دهد و نظر دانشجو را محور فرایند یادگیری می‌داند. در فضای یادگیری دانشجو محور، دانشجویان انتخاب می‌کنند که چه چیزی را در چه زمانی یاد بگیرند، چگونه فرایند آموزش خود را برنامه ریزی کنند، چگونه طبق برنامه پیش بروند و چگونه سرعت یادگیری خود را تنظیم کنند تا به موقع به هدف برسند و نیز چگونه میزان یادگیری خود را  ارزیابی کنند. کلاس، فیلم آموزشی، جزوات کامل و مفید، سیستم حل تمرین و رویکرد حل مستقل مسائل، رفع مداوم اشکال ها و پرسش و پاسخ دائمی و بحث و گفتگو و مشارکت در یادگیری گروهی، فیدبک آزمونک ها و شرکت منظم در آزمون های آموزشی و سنجش و ارزیابی و تحلیل روند پیشرفت توسط مشاورین توانمند و با تجربه، نقش تسهیل‌کننده و تسریع دهنده به سزایی در روند آموزش الکترونیکی ترکیبی (EBL) دارد. این امر برخلاف آموزش سنتی است که «یادگیری معلم محور» نیز نامیده می‌شود، که معلم را به عنوان نقش اصلی و محوری و «فعال» در نظر می‌گیرد در حالی که دانشجویان نقش فرعی و «انفعالی» و پذیرنده‌تری دارند. در یک کلاس درس معلم محور، معلمان انتخاب می کنند که دانشجویان چه چیزی را در چه زمانی و چگونه بیاموزند و چگونه میزان یادگیری آنها ارزیابی شود. در مقابل، یادگیری دانشجو محور مستلزم آن است که دانشجویان فعال تر عمل نموده و در روند یادگیری، مسئولیت پذیرتر بوده و سرعت یادگیری خود را شخصاً بر اساس زمان و فرصتی که با توجه به مشغله هایشان دارند، تنظیم نمایند. یادگیری دانشجو محور، همچنین به سادگی به ذهنیت های آموزشی یا روش های آموزشی اشاره دارد که تفاوت های فردی در یادگیرندگان را تشخیص می دهد و هر دانشجو را بر اساس سطح و میزان دانش و توان و تجربه شخصی گذشته اش تا رسیدن به هدف آموزشی همراهی می نماید. از این نظر، یادگیری دانشجو محور بر علایق، توانایی ها و سبک های یادگیری هر دانشجو به طور مجزا و شخصی سازی شده تأکید دارد و به استاد یک نقش تسهیل کننده و تسریع دهنده در روند یادگیری هر فرد به طور مجزا و نه ارائه دهنده یک نسخه واحد و یکسان برای کل کلاس می دهد.

مبنای علمی سیستم آموزش الکترونیک ترکیبی (EBL) از نوع دانشجو محور (SCL) چیست؟

نظریه پردازانی مانند جان دیویی، ژان پیاژه و لو ویگوتسکی (John Dewey, Jean Piaget and Lev Vygotsky)، که کار  جمعی آنها بر نحوه یادگیری دانش آموزان متمرکز بود، از حرکت به سمت یادگیری یادگیرنده محور خبر داده اند. دیویی از طرفداران آموزش پیشرو بود و معتقد بود که یادگیری فرآیندی اجتماعی و تجربی است، زیرا یادگیری را به فرآیندی «فعال» تبدیل می کند به طوری که دانشجویان با تمرین، مشارکت و اجرا و انجام دادن تمرین ها و حل مسائل و تعامل با یکدیگر  تحت نظارت اساتید و مشاوران توانمند یاد می گیرند. او معتقد بود که محیط کلاسی که در آن دانش آموزان و دانشجویان بتوانند تفکر انتقادی و حل مسائل دنیای واقعی را بیاموزند، بهترین راه برای آماده سازی فراگیران برای آینده است.

ایده های کارل راجرز  (Carl Rogers) در مورد شکل گیری فرد نیز به یادگیری دانش آموز محور  یا دانشجو محور کمک کرد. راجرز نوشت که «تنها روش یادگیری که به طور قابل توجهی بر رفتار [و آموزش] تأثیر می گذارد، بر اساس خود کشف کنندگی است».

ماریا مونته سوری (Maria Montessori) نیز یک اندیشمند و نظریه پرداز پیشرو در یادگیری دانش آموز محور یا دانشجو محور  بود. تحقیقات وی به آموزش کودکان پیش دبستانی از طریق تعامل مستقل خودگردان با استفاده از فعالیت های ارائه شده قبلی معطوف بوده است.

تئوری خود تعیینی (Self-determination theory) بر میزان «خودانگیختگی» و «خود تعیینی» بودن رفتار یک فرد متمرکز است. وقتی به دانش آموزان یا دانشجویان اجازه داده شود که میزان یادگیری خود را بسنجند، یادگیری به یک انگیزه تبدیل می شود و در نتیجه معنادارتر می شود. قرار دادن دانش‌آموزان و دانشجویان به عنوان محور اصلی فرایند آموزش در مرکز کلاس به آنها امکان می‌دهد تا ارزش خود را درک نمایند و این امر انگیزه درونی آنها را تقویت کرده و به آن پر و بال می‌دهد. 

یادگیری دانش آموز محور  و دانشجو محور به معنای معکوس کردن درک سنتی معلم محور از فرآیند یادگیری و قرار دادن دانش آموزان و دانشجویان در مرکز فرآیند یادگیری است. در کلاس درس معلم محور، معلمان منبع اولیه دانش هستند. از سوی دیگر، در کلاس های دانش آموز محور یا دانشجو محور، یادگیری فعال به شدت تشویق می شود. آرمسترانگ (Armstrong) در سال 2012 ادعا کرد که "آموزش سنتی مسئولیت یادگیرنده را نادیده می گیرد یا سرکوب می کند".

برتری کلاس درس دانشجو محور  به کلاس درس استاد محور  زمانی بهتر دیده می شود که استادبه عنوان یک مربی و یک تسهیل کننده عمل می کند. در اصل، هدف استاد در فرآیند یادگیری این است که دانش‌جویان را به ایجاد تفاسیر جدید از مطالب آموزشی هدایت کند، دانشجو خودش محتوا را «تجربه» کند، و این مسئله تئوری راجرز را تأیید می‌کند که «یادگیری عمیق از طریق انجام دادن (مشارکت در فهم و درک و حل مسئله و انجام کار و آزمایش) به دست می‌آید».

از طریق تعامل همتا به همتا، تفکر مشارکتی می تواند به دانش فراوان منجر شود. با نزدیک‌تر کردن استاد به دانشجویان، دانش و یادگیری افزایش می‌یابد و این امر به نفع دانشجویان و کلاس درس است. با توجه به تئوری Zone of Proximal Developement (ZPD) لو ویگوتسکی، دانشجویان و دانش آموزان معمولاً به صورت نایب از طریق یکدیگر یاد می‌گیرند. تئوری داربست آموزشی، برای پرورش مهارت های تفکر مستقل از اهمیت به سزایی برخوردار است.